ELAZIĞ'da, yaklaşık 8 yıldır yalnız yaşayan ve kalacak yeri olmadığı için belediye tarafından düşkünler yurduna yerleştirilen 3 çocuk annesi, emekli ebe Güngör Atıcı (67), 2002 yılında bir arkadaşına yaklaşık 300 bin (6 sıfır atılmadan önce 300 milyar) lira borç verdiğini, parayı alamayınca da hayatının altüst olduğunu söyledi.
2'si kız, 3 çocuğu olduğunu belirten Güngör Atıcı, 1971 yılında eşini kaybettiğini anlattı. Çalışıp çocuklarını okuttuğunu ve emekli olduğunu belirten Atıcı, 2002 yılında birikimleriyle ve yakınlarından aldığı parayla arkadaşına 300 bin lira borç verdiğini söyledi. Güngör Atıcı, parasını alamadığı için de perişan olduğunu kaydetti. Atıcı, "Yıllar önce yakın bir arkadaşım bana geldi. Paraya ihtiyacı olduğunu ifade etti. Ben de elimde ne varsa verdim. Ayrıca eşten dosttan da para alarak yaklaşık 300 bin lira verdim. Ne yazık ki paramı alamadığım için perişan oldum. Maaşıma icra geldi. Şu an hiçbir gelirim yok. Simit ve ayranla ayakta kalmaya çalışıyorum. Yine de halime şükür ediyorum. Yetkililerden yardım bekliyorum" diye konuştu.
Yaklaşık 8 yıl önce Muş'tan Elazığ'a geldiğini ve çoğu zaman otobüs terminalinde kaldığını belirten Güngör Atıcı, "Maddi durum kötü olunca Muş'tan Elazığ'a geldim. Yerim olmadığı için otobüs terminalinde, bazı günler de mescitler de uyudum. Sonra Elazığ Belediye Başkanı Mücahit Yanılmaz bana sahip çıktı ve düşkünler yurduna yerleştirdi. Sadece uyumak için gidiyorum. Şimdi çok şükür yatacak yerim var" dedi.
Hiçbir geliri olmadığı için mendil ve yaptığı örgü işlerini sattığını kaydeden Atıcı, "Caddelerde mendil satıyorum. Tartım var, ayrıca el işi örgü örerek para kazanmaya çalışıyorum. Çok fazla kazanamıyorum. Bazı günler aç yatıyorum" ifalerini kullandı.
Görev yaptığı yıllarda yaklaşık 50 bin kişinin doğumunu yaptırdığını ifade eden emekli ebe Güngör Atıcı, "Bitlis, Bingöl ve Elazığ'da o zamanlar doğum evleri yoktu. Doğumlar için evlere gidiyorduk. Atlar ile evlere götürülüp doğum yaptırırdım. İstanbul Şişli Etfal Hastanesi'nde çalıştım. Diyarbakır Tıp Fakültesi'nde çalıştım. 1978 yılında da Elazığ'da görev yaptım" diye konuştu.
Çocuklarını rahatsız etmek istemediği için sıkıntılarıyla yalnız mücadele ettiğini ifade eden Atıcı, "Kız çocuklarım evli olduğu için rahatsız etmek istemiyorum. Oğlum zaten rahatsız. Muş'ta tedavi görüyor. Oğlum bazı zamanlar rahatsızlığı yüzünden kendini kaybediyor ve benimle tartışıyor. Bu nedenle ben Elazığ'da kalıyorum ve ekmek parası için mücadele ediyorum" dedi.
